-
1 iz
iz Spur f (a fig); MATH Schnittpunkt m;bir iz bırakmak eine Spur hinterlassen;iz sürmek einander folgen; Spur verfolgen;-in izi belirsiz olmak spurlos verschwinden;-in izine basmak jemanden nicht aus den Augen lassen
См. также в других словарях:
izi belirsiz olmak — iz bırakmadan ortadan çekilmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
iz — is. 1) Bir şeyin geçtiği veya önce bulunduğu yerde bıraktığı belirti, nişan, alamet, emare Nihayet bir dönemeçte izlerin sahibini gördüm. S. F. Abasıyanık 2) Bir şeyin dokunmasıyla geride kalan belirti Yüzünde birtakım diş ve tırnak izleri vardı … Çağatay Osmanlı Sözlük
